chrzęścić

chrzęścić
chrzęścić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, chrzęszczę, chrzęścićci, chrzęść {{/stl_8}}– zachrzęścić {{/stl_13}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}chrząsnąć {{/stl_13}}{{stl_7}}|| {{/stl_7}}{{stl_22}}chrząstnąć {{/stl_22}}{{stl_7}}|| {{/stl_7}}{{stl_22}}chrzęsnąć {{/stl_22}}{{stl_7}}|| {{/stl_7}}{{stl_22}}chrzęstnąć {{/stl_22}}{{stl_8}}dk IVa, chrzęścićnę, chrzęścićnie, chrzęścićnij, chrzęścićnął, chrzęścićnęli {{/stl_8}}{{stl_7}}'wydawać odgłos chrzęstu, powodować chrzęst; zgrzytać, skrzypieć, trzeszczeć, chrupotać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rozbite szkło chrzęści pod butami. Zmrożony śnieg chrzęści pod nogami. Chrzęścić oporządzeniem. Skorupy chrzęściły w worku. Żwir chrzęścił pod oponami. Chrząsnęła rycerska zbroja. Chrząsnęło coś w kręgosłupie pod palcami{{/stl_10}}{{stl_10}} kręgarza. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • chrzęścić — ndk VIa, chrzęszczę, chrzęścićcisz, chrzęść, chrzęścićcił chrząsnąć, chrząstnąć, chrzęsnąć, chrzęstnąć dk Va, chrzęścićnę, chrząśniesz, chrząstniesz, chrzęśniesz a. chrzęstniesz, chrząśnij, chrząstnij, chrzęśnij a. chrzęstnij, chrzęścićnął,… …   Słownik języka polskiego

  • chrząsnąć — → chrzęścić …   Słownik języka polskiego

  • chrząstnąć — → chrzęścić …   Słownik języka polskiego

  • chrzęsnąć — → chrzęścić …   Słownik języka polskiego

  • chrzęstnąć — → chrzęścić …   Słownik języka polskiego

  • chrobotać — ndk IX, chrobotaćoczę (chrobotaćocę), chrobotaćoczesz (chrobotaćocesz), chrobotaćocz, chrobotaćtał rzad. chrobotnąć dk Va, chrobotaćnę, chrobotaćniesz, chrobotaćnij, chrobotaćnął, chrobotaćnęła, chrobotaćnęli, chrobotaćnąwszy «wydawać, powodować… …   Słownik języka polskiego

  • chrupotać — ndk IX, chrupotaćoczę (chrupotaćocę), chrupotaćoczesz (chrupotaćocesz), chrupotaćocz, chrupotaćał, chrupotaćany 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć» Kości chrupocą w paszczy… …   Słownik języka polskiego

  • chruścić — ndk VIa, chruścićci, chruszczą, chruścićcił rzad. «wydawać chrzęst przy łamaniu się, pękaniu, kruszeniu się itp.; chrzęścić, trzeszczeć» Zmarznięta ziemia chruściła pod nogami …   Słownik języka polskiego

  • chrzęszczenie — n I rzecz. od chrzęścić …   Słownik języka polskiego

  • trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”